زخمه به دلم زن که دلم پرزندا !
ماهور
و نوا
و شورِ ِ دیگر
زندا !
بنشین چو سپیده بر شبستانِ دلم
تا باغ
و بهار
و زندگی
سرزندا !
شیدایی‌ی ما ره به جنون آوردا !
انگاره به کوهِ بیستون آوردا !
بر دارِ نمازِ ِ عشق حلاج سریم
بنگر به وضوی ما که خون آوردا !
چرخی بزن ای چمانی ی آتش خیز
مستم کن و بر حلقه ی چشمت آویز
بر نه توی هر یاخته ام اخگر ریز
پنداره ی رستخیزی!
ای جان!
برخیز!
چشم ِ تو چراغی ست به شب های دلم
آیینه ی بام است به جا جای دلم
شب خیمه زند به روزگار ِ سیهم
پا واکشی ار دمی ز دنیای دلم
تو ترانه‌ی ناب ِ هزاران ِ دلی
جان و جنم و جوهر و جانان ِ دلی
من بنده ی آن کسم که «آنی» دارد
تو« آن» منی «آن» ِ تنی «آن» ِ دلی
بنواز به سرپنجه ای این تار ِ دلم
امساک مکن یار! میازار دلم
مضراب به مضراب بر این تار نواز
راهی بزن ای دوست!
بدست آر دلم !
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر